Altmış yılı aşkın zaman dilimi bu ilçede yaşıyorum. Doğdum, okula gittim, görev yaptım, evlendim mutlu günlerim de oldu acı günlerimde oldu.. Ayrı kaldığım zamanlarda oldu. Bu ilçeyi seviyorum.. Onu canlı bir organizma olarak düşünürüm. Torbalı’nın ruhu da yaşam biçimi de başka kentlere benzemez. Burada hoşgörü ve insana saygı vardır. Kimse kimsenin yaşam biçimine karışmaz, düşünceleri yüzünden insanlar dışlanmazlar. Sizi içinde eritir, nereden gelirseniz gelin kısa bir zaman sonra Torbalılı olduğunuz duygusuna kapılır gidersiniz.. Öfkelenmeye kavgaya zaman bulamaz Torbalı insanı..

Ben kendimden bilirim her farklı siyasal görüşten ve etnik kökenden arkadaşlarımın olmasının nedeni bu olsa gerek Yoksulu varsılı aynı şekilde yaşar.. Sokak aralarına girerseniz kapı önlerinde kadınlı erkekli komşu sohbetlerine tanık olursunuz.. Bir kaç gün uzak kaldığınızda özlersiniz Torbalı’yı.. Hele hele 30 40 yıl öncesinin Torbalısının insan ilişkileri daha sıcak ve içtendi. Ben kentlerin canlı olduğuna inananlardanım. Bulvarlar elleri ayakları, sokaklar atardamarları, çarşılar gövdesi, etrafı çarşılarla sarılmış meydanlarda kalbinin attığı yerlerdir. Bu nedenle meydanlara pek dokunulmaz. Meydanlar kentlerin hafızasıdır, o kentin anılarını saklarlar. Meydanları değiştirir yada kaldırırsanız kentler kişiliklerini unutur, hafızası silinir, anıları silinir, kalp atışları bozulur.

Bu tüm dünyada böyledir. Pekin’de Tianenmen , Moskova’da Kızıl Meydan, İstanbul’da Taksim, Ankara’da Sıhhiye ve Kızılay, İzmir’de Konak meydanını yok sayar yada kaldırıp görünüşünü değiştirirseniz kalp atışlarını bozar hafızasını silersiniz. Meydanlara dokunmamalı insanlar değiştirmemeliler meydanları.. Dünya için geçerli olan Torbalımız için de geçerli değil midir? Torbalımızın da meydanını bize unutturdular. İlçemizin kent meydanı neresi? Adı ne bilen var mı?

Altmışını aşmış bir Torbalılıyım. Sanırım 2005 yılına kadar ilçemizin tek meydanı vardı kent meydanı denilen.. Adını Atatürk’ümüzün heykelinden alan bu meydan toplanma yeriydi. Önemli günler ve milli bayramlar burada kutlanırdı. Meydan çevresi insanlarımızla dolardı. İlçe halkı omuz omuza izlerdi el ele oynayan ve birlikte büyüyen çocuklarını.. Sünnet olacak çocuklar orada görücüye çıkar büyüklere çıkartacak bir ağırbaşlılık içinde oynardı Atasının önünde tüm kent seyrederdi. Sevgili Atatürk daha içimizde daha içimizden biriydi sanki.. O da izlerdir bayramlarda bizleri ve sevgiyle bakardı çocuklarımıza.. Sonra bir gece söküp götürdüler kent meydanından asfalt kenarına konuldu. Çocukların kent meydanı ile ilgili anıları kayboldu.. Dönemin Belediye Başkanı Hacı Ramazan İsmail Uygur kent meydanına dokundu.

Oysa kentlerin meydan ve ortak kullanım alanlarında yapılacak değişikliklerde ortak akıl kullanılır. Taa İsa’dan önceki yıllardan Romalılardan beri böyledir bu.. İlçemizde olmadı.. Yapmadılar, sormadılar.! Atatürk heykelinin söküldüğü meydana Metropolis’te heykelleri bulunan başsız kız kardeşler’in heykeli dikildi. İlçemiz girişlerinde asılı olan Turizm ve tarım kenti Torbalı’dan geçiyorsunuz tanıtım yazısına uyduruldu Metropolis Anatanrıça Kenti’nde.. Bu heykellerde kaldırıldı. Torbalı’da yeni bir kent meydanı yaratılma çabası var.. Meydanlara dokunmanın kentin hafızasını silmekle eşdeğer olduğu unutularak Torbalım hala kent meydanını arıyor. Konuya devam edeceğim.

Hoşçakalın, dostça kalın.