Ovada özellikle Tire ve Torbalı’nın Tire’ye yakın köylerinde bulunan Kestane hasadını tamamlamak üzere olan üretici  desteğin az maliyetin fazla olmasından dolayı dertli. Toplayıcıyı  60, çırpıcıyı   300 lira yevmiye ile çalıştıran üretici, tarladan 3-5 liraya alınan kestanenin tezgahlarda 15 liradan satılmasından dolayı kazanamadıklarını, devletin tüccarlara prim vermemesi gerektiğini  ve köyden kente göçün artacağını söylüyor. Tire’de  bağlı  kestane üreticileri , geçim kaynağı olan  kestane  hasadını tamamlamak üzere.  Yaklaşık 200 haneli mahallenin üreticileri hasattan memnun ancak endişeli. Maliyetin yüksek olmasından yakınan üretici, hasatın zorluklarını anlattı. 

HASAT YÜZÜMÜZÜ GÜLDÜRSÜN İSTİYORUZ
28 yaşındaki Güzin Koyuncu,  3 çocuk annesi. Çocukluğundan bu yana kestane ve ceviz  hasadında çalışıyor. Aynı zamanda üretici olan Koyuncu'nun hasat döneminde karşılaştığı en büyük zorluk, çocuklarına zaman ayıramaması.  "Tek amacımız çocuklarımıza güzel bir gelecek sağlamak " diyen Koyuncu hasadın zorluklarını şu sözlerle anlattı; "Kestane toplamak zor. Sürekli geziyorsunuz. Kıpırdıyorsunuz. Yokuş aşağı arazilerdeyiz. Her an düşme tehlikemiz var. Kestanenin gittiği yere kadar sen de gitmek zorundasın. Dikense diken çalı ise çalının içine girmek zorundasın. Sabah sekizde burada oluyoruz. Akşam ezanına kadar, hava kararıncaya kadar buradayız. Yorucu bir iş. Hasat en az bir buçuk ay sürüyor. Bu süre içerisinde ne çok zoruma çocuklarıma yeterince zaman ayıramama oluyor. Kadınsın. Hasattan eve gidince yemek ve ev işleri yapıyorsun.Yani zor.Hasatın yüzümüzü güldürmesini istiyoruz. Zahmetlerimizin karşılığını almaya ihtiyacımız var."

DEVLET DESTEĞİNE İHTİYAÇ VAR
Geçtiğimiz yıllara oranla hasadın güzel geçtiğini ancak maliyetin daha da arttığını belirten Koyuncu, devlet desteğinden faydalanmak istediklerini söyledi. Hasatta çalışacak işçi bulamaktan da yakınan Koyuncu,  "Maliyetlerimiz çok yüksek. Hasat zamanı her zaman insan bulamıyoruz. Herkesin de kestane ağacı yok zaten . Yevmiyeli tutuyoruz. Yevmiyeler güzel ama bazen çırpıcı bulmakta çok zorlanıyoruz.  Mesela üç boy çırpıcımız oluyor. Çırpıcıların işi çok zor. Düşme tehlikesi var. Sürekli gezmek zorunda kalıyorlar. Hal böyle olunca da yevmiyeler yüksek oluyor. Bizim 300 lira verdiğimiz gündelikçimiz var. Toplayıcılarımız da en az 60 liraya çalışıyor. Yani aylık  8 bin liraya çalışan bulamıyoruz. Ağaçlarımızı ilaçlayamıyor ve budayamıyoruz. Verimini artırmak için gübre bile atamıyoruz. Hepsinin maliyeti çok yüksek. Bunları yapabilmek için desteğe ihtiyacımız var.  Devlet bize destek versin" dedi.

KÖYDEN KENTE GÖÇ ÜRETİCİYİ TÜKETİYOR
Üreticilerin yeterince desteklenmediğini, köyde yaşamın gittikçe zorlaştığını ve kente olan talebin arttığını söyleyen Güzin Koyuncu, " Çiftçimizin hali perişan. Biz geçtiğimiz yıla kadar hayvancılık ile uğraşıyorduk. Yem pahalı saman pahalı süt ucuz derken tükendik. Tavuklarımız bile yok oldu. Şehre göçmek zorunda kalıyoruz. Biz şehre göçersek tarım ülkesi olmaktan çıkarız.  Bizim kente göçmemiz lazım. Bizim yerimiz bu topraklarda üretim yaptığımız yerdir. İşimiz üretmektir"  diye konuştu.

ÜRETİCİNİN ELİ KOLU BAĞLI
37 yaşındaki Nazife Günay da geçim sıkıntısı çektiklerini söyleyerek üreticinin tüccarın eline bırakılmaması gerektiğini söyledi. Günay,  "  Geçim kaynağımız kestane ve ceviz. Malesef meyveden sayılmıyorlar. Destekleme kapsamına da girmediği için  elimiz kolumuz bağlı.  Halimiz de  işimiz de zor. Devlet yetkilileri bizim yanımızda olsunlar. Bizi tüccarın eline bırakmasınlar. Kentte değil köyümüzde yaşamak istiyoruz" dedi.