Üzerindekiler bana yabancı değil, Suratındaki yaralar, karalar, kirler…

Bana birisini hatırlatıyorsun küçüğüm.

Üzerindekiler bana yabancı değil, Sembol olmak, katil olmaktan çok daha zor. Yemekten, içmekten, direnmek zor küçüğüm.

Hani doğruluktan, dürüstlük doğar derler ya.

Bence sana Deniz çarpmış küçüğüm. Ki, ben beni bildim bileli

Ne, ben beni buldum kendimde

Nede kendim, beni buldu bende

İşte ortalığın arazisi olup kaynadık dünyanın kazanında.

Dünya kazan oldukça ben bir kepçe.

Doldum tabaklara birden daha çok kere.

Hani ya gülüm işçi olup emek dökercesine…

Ben, beni bildim bileli

Ne ben, beni buldum kendimde

Nede kendim, beni buldu bende…

’’ (Hüseyin Karakuş’u saygıyla anarak.)