Cumartesi öğlen Hayri hocamın teklifi ile özel bir okulda satranç turnuvasına gittik. Okulda Çydd'nin düzenlediği satranç turnuvası olduğunu öğrendim. Neden çydd özel bir okulda böyle bir turnuva düzenler ? Pek anlamadım. Her neyse haliyle okulu gezdik. Çydd bir de Atatürk sergisi hazırlamış onu dolaştım. Bir gülesim geldi... Kafamda deli sorular. Yerel medya organizasyonu çok abartmış. Satranç turnuvasına katılan 50-100 anca öğrenci var. Şişirmenin alemi yok arkadaş. 200bin nüfuslu ilçenin 100 tane öğrencisi turnuvaya katılmış çok mu? Biz Torbalı’da daha çok katılımlı turnuvalar gördük.

Mustafa Kemal emperyalizme kapitalizme karşı savaştı. Şimdi kapitalist zihniyetler özel okullarında. Mustafa Kemal'i anıyorlar. Birde minnettarlarmış. Yahu Mustafa Kemal'in kemikleri sızlamaz mı? Demez mi “nerede bu kamu okulları ,köy enstitüleri? “Demez mi “paralı eğitim mi olur ? Paralı eğitim ticaridir “diye. Halkı soyup soğana çeviren ticari okullar minnettarlarmış, tabi minnettarsınız. Çorbayı böyle kaynatıyorsunuz da ondan.

Her şey özelleşmemiş olsa tüm okullar kamu malı olsa minnettar olur muydunuz ? Güldürmeyin beni... Dikkat ediyorum da Cumhuriyet Bayramını kutlama yarışına girmiş şirketler, markalar, koltuk seviciler. Her yerde reklamları. Cep telefonlarımıza bile ulaşmışlar. Tabi hepsi minnettardırlar. Oysa halk kutlamalı bu bayramı. Ama halk taşeron olmuş. Sistem hafta sonu bayram dinler mi? Bir yandan bayram kutlar bir yandan işçisini ezer. Kimimiz vardiyada. Kimimiz uykuda. Kimi yorgun. Kimi hasta. Halk 7/24 çalışıyor. Artık şak şaklama devri bitti. Sırtımızı sıvarlar gözüküp aslında hançerleyen böyle bir zihniyetin seviciliğine geçit yok arkadaş.

Cumhuriyet fazilettir evet doğru ama nasıl bir cumhuriyet fazilettir?

NASIL BİR CUMHURİYET İSTİYORUZ ?

Saniyelerle kaçmayan sınavlar , çürümemiş eğitim sistemi ve geleceği karartılmayan gençlerin cumhuriyetini... Cenaze aracı verilen, kar altında çocuğun ölüsünü çuvallarla taşımayan babaların cumhuriyetini... Bir günde ohallerle khklarla işten atılmayan, 270 kusur gün açlık grevinde olmayan, işini geri istediği için terörist ilan edilmeyen öğretmenlerin cumhuriyetini... Yoksulluktan, açlıktan ölmeyen, sokaklarda ayakkabı boyamayan, ayağında çorabı ayakkabısı olup mendil satmayan, dilenmeyen çocukların cumhuriyetini...

Fabrikada elini kolunu makinalara kaptırmayan, tersanelerde maden ocaklarında yerin yedi kat altında her saniye ölümü solumayan, iş, sağlık ve güvenle çalışabildiği işçilerin cumhuriyetini... Tohumunu kendi üretebilen, üreten üretebilen ve hakkını aracıların yemediği milletin efendisi olan çiftçilerin cumhuriyetini...

Hasta olan çocuğuna ilaç alabilen, hastane önlerinde acillerde ölüm savaşı vermeyen, parası olmadığı için tedavi olabilen sakat kalmayan ölmeyen intihar etmeyen insanların cumhuriyetini... Bilimin, bilginin gücünün, ilerici aydınlık adına mücadele edenlerin cumhuriyetini... İ S T İ Y O R U Z